Zawieszam :C

Hej, kochani!
Ten tytuł posta nie jest żadnym żartem. Ostatnio dużo myślałam na ten temat i zdecydowałam, że chyba lepiej będzie zawiesić tego bloga. Nie jest to spowodowane komentarzami, brakiem czasu czy weny. Chodzi tu o moje umiejętności pisarskie, bo te, nie oszukujmy się, nie są najlepsze. Co rusz robię jakieś błędy. Pospieszyłam się z tym opowiadaniem, bo na początku miało ono powstać dopiero w styczniu przyszłego roku, a po prostu bałam się, że ktoś też wpadnie na pomysł pisania takiej historii, a ja bardzo chciałam ją pisać i podzielić się z Wami moim pomysłem. I tak naprawdę niedawno zauważyłam, że powinnam jeszcze poczekać. Powinnam poprawić swoje umiejętności i wtedy zabrać się za to opowiadanie. Pisząc je dużo się nauczyłam, jednak chciałabym przedstawić Wam opowiadanie na lepszym poziomie, lepiej opisywać uczucia bohaterów, nie popełniać aż tak wielu błędów interpunkcyjnych, bo zdaję sobie sprawę, że niektóre osoby takie błędy po prostu odrzucają. Wiem, że Was zawiodłam i cholernie tego żałuję, więc jeśli ktoś ma ochotę mnie teraz czymś walnąć to proszę bardzo, bo wiem, że zrobiłam źle. Do tego zawieszam bloga w momencie, w którym ta historia miała się rozkręcić i naprawdę jest mi z tego powodu strasznie głupio, bo było chyba kilka osób, które chciały poznawać dalsze losy bohaterów. Obiecuję, że wrócę tutaj i dokończę to, co zaczęłam, ale nie mogę Wam teraz powiedzieć, kiedy to nastąpi, dlatego że sama tego nie wiem. Dziękuję każdej osobie, która przeczytała lub skomentowała chociaż jeden rozdział, naprawdę każdy komentarz powodował ogromny uśmiech na mojej twarzy, a teraz muszę się z Wami rozstać. Ale spokojnie, nie znikam całkowicie z bloggera. Wciąż będę komentowała Wasze rozdziały i prawdopodobnie w niedzielę zabiorę się z nadrabianie wszystkiego, gdyż jutro wyjeżdżam do babci. Jeszcze raz bardzo, bardzo Was przepraszam i mam nadzieję, że nie zapomnicie o tym blogu podczas mojej nieobecności. Do zobaczenia, kochani :**